Als ik dit schrijf ben ik in Italië. Op onze eigen plek met uitzicht over een enorm groen dal richting de besneeuwde bergen. En zoals ik in oktober al schreef: we hebben fruitbomen, gewone bomen en een paar olijfbomen en natuur om ons heen. Maar wat me deze keer zo trof was: de rijkdom van de ruimte. Wij hebben ‘de ruimte’.
Telkens als we hier zijn vragen we ons af wat het toch is op deze plek. De vorige keer trof mij de eenvoud van het hier zijn. Zie nieuwsbrief van oktober. Nu is dat de ruimte. Natuurlijk ook de fysieke ruimte maar meer nog de ervaring van het hebben van ‘de ruimte’. ‘Ons’ stukje land eindigt ergens bij de eerste bomenrij. Maar er staat geen hek. Het gaat over in een stuk landbouwgrond. Daarachter een stuk wild bos en dan tot aan de bergen, hemelsbreed zo’n 20 km verderop, alleen maar uitzicht. Allemaal ruimte.
Dat vertaald zich ook naar ons. Want in die ruimte gebeurt er iets met je. Anders dan in Nederland ‘beleef’ je die ruimte en ben je je er bewust van. Dat uit zich in een ervaring van rust en welbehagen waar verder niets voor nodig is. En ’s avonds, als je het licht uitdoet, is het donker en stil. Ook dat draagt bij aan de ervaring van de ruimte. Ruimte, stilte en nachtelijk duister. Kom er maar eens om in Nederland.
Maar zoals met alles is die rust alléén niet zaligmakend. Uiteindelijk komt er toch weer het verlangen naar wat reuring en ‘meemaken’; contact en verbinding met anderen. Samen in de wereld staan en gaan. Gezamenlijk hopen op de wereldvrede, er iets van maken, iets tot stand brengen. En dus komen we altijd weer terug en zijn we ook in het drukke Nederland gelukkige mensen.
En gaan we weer zingen, Zielsveel Zingen. Want ook daar kunnen we ‘de ruimte’ beleven. Door jouw zang de ruimte te geven en het geven van ruimte aan de ander om hetzelfde te doen. Dan ontstaat er harmonie in de prachtige afgebakende ruimte die de kapel is.
In die samenklank vinden we dan ook iets wat buíten weer niet zo makkelijk te ervaren is: het ruime gevoel als je zingend je terughoudendheid laat varen, in het vertrouwen dat je niet beoordeeld wordt, dat er niets van je verwacht wordt en dat het alleen maar belangrijk is dat je er bent… je hart opent en zingt… je ogen opent… en de ander ontmoet.
Kom ook. Het kan weer op 21 maart in de prachtige kapel van het Jeroen Bosch ziekenhuis en 4 april in de Hasseltse Kapel in Tilburg. Je bent van harte welkom.
