Het is zo ongeveer het vroegste geschreven Nederlands dat we kennen, zo’n duizend jaar oud. Er staat vrij vertaald ‘Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op?’ Het zijn waarschijnlijk twee regels uit een liefdesliedje; de oudste Nederlandstalige lovesong, zou je kunnen zeggen.
Pikant is dat een monnik het als proeve van zijn aangescherpte ganzeveer ergens op een randje wegschreef. Waar het hart van vol is loopt de mond van over.
Deden we dat altijd maar en vooral door te zingen. Want zingen schept ruimte, verbindt, verbroedert en lucht enorm op. In het bijzonder als de muziek van een eenvoud is waar je niet over hoeft na te denken en de tekst, meestal slechts één regel of één woord, dezelfde intuïtieve wijsheid bevat als de regel waar ik dit stukje mee begon.
Waar wachten je nog op! Kom meezingen, afgewisseld met stil zijn.
Hartelijke groet
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Ode an die Freude
Dit jaar is het Beethovenjaar. De 250e verjaardag van de grootste componist van de 19e eeuw. Wat Van Beethoven zo speciaal maakt is zijn volledige onafhankelijke geest. Hij wenste zich niet te conformeren aan ‘hoe het hoorde’ maar liet zich volledig leiden door ‘wát...
Veel goede voornemens
Roep vanaf de daken van jullie huizen,Wat jouw oren gehoord hebben.Want niemand steekt een lamp aan,En verbergt die onder een korenmaat of een verborgen plaats.Maar zet de lamp op een voet opdat iedereen die komt en gaat,Het licht zal zien.(Thomasevangelie, logion 33)...
Zingen ontwapent!
Wat Kerstavond 1914. Rond zeven uur knippert Albert Morren met z’n ogen. Wat ziet hij nu vanuit zijn loopgraaf aan de frontlinie. Aan de overkant, in de andere loopgraaf doet de vijand lichtjes aan. Dan fakkels en vervolgens zelfs kerstbomen. Er klinkt het Stille...