Het is zo ongeveer het vroegste geschreven Nederlands dat we kennen, zo’n duizend jaar oud. Er staat vrij vertaald ‘Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op?’ Het zijn waarschijnlijk twee regels uit een liefdesliedje; de oudste Nederlandstalige lovesong, zou je kunnen zeggen.
Pikant is dat een monnik het als proeve van zijn aangescherpte ganzeveer ergens op een randje wegschreef. Waar het hart van vol is loopt de mond van over.
Deden we dat altijd maar en vooral door te zingen. Want zingen schept ruimte, verbindt, verbroedert en lucht enorm op. In het bijzonder als de muziek van een eenvoud is waar je niet over hoeft na te denken en de tekst, meestal slechts één regel of één woord, dezelfde intuïtieve wijsheid bevat als de regel waar ik dit stukje mee begon.
Waar wachten je nog op! Kom meezingen, afgewisseld met stil zijn.
Hartelijke groet
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Er gloort licht
‘Licht aan het eind van de tunnel’ was het gesternte waaronder ik op 4 januari de vorige nieuwsbrief schreef, alweer zo’n zes maanden geleden. Deze nieuwsbrief mag dan toch eindelijk ontstaan met het perspectief dat er licht gloort aan de horizon. Want het lijkt er nu...
Op weg in 2021
Caminante, no hay camino,Se hace camino al andar, “Zwerver, er is geen weg, de weg ontstaat door te lopen”(Antonio Machado) Prachtige regel uit een lied (met tekst van Antonio Machado) van Juan Manuel Serrat, onlangs teruggevonden op een CD van mijn oude liefde: de...
Goed genoeg …
In het programma Zomergasten vertelde Carola Schouten openhartig dat de vraag ‘ben ik wel goed genoeg’, haar regelmatig parten speelt. Het antwoord, dat ze vindt in haar geloof is: ‘je bent geliefd’. In eerste instantie lijkt het geen antwoord op de vraag. Geliefd...