Het is zo ongeveer het vroegste geschreven Nederlands dat we kennen, zo’n duizend jaar oud. Er staat vrij vertaald ‘Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op?’ Het zijn waarschijnlijk twee regels uit een liefdesliedje; de oudste Nederlandstalige lovesong, zou je kunnen zeggen.
Pikant is dat een monnik het als proeve van zijn aangescherpte ganzeveer ergens op een randje wegschreef. Waar het hart van vol is loopt de mond van over.
Deden we dat altijd maar en vooral door te zingen. Want zingen schept ruimte, verbindt, verbroedert en lucht enorm op. In het bijzonder als de muziek van een eenvoud is waar je niet over hoeft na te denken en de tekst, meestal slechts één regel of één woord, dezelfde intuïtieve wijsheid bevat als de regel waar ik dit stukje mee begon.
Waar wachten je nog op! Kom meezingen, afgewisseld met stil zijn.
Hartelijke groet
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Een betekenisvol 2018 gewenst
Nadenkend over het Gelukkig Nieuwjaar dat mij de laatste maand veelvuldig is toegewenst, kwam ik tot de nieuwjaarswens zoals die er nu staat. In het World Happiness Report wordt de staat van ons- en andere landen afgemeten aan de hand van een 'geluksquotum'. We staan...
Een Kerstlied van Toon
We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar, De blik houd op bij de pupillen, Stuit af en dringt niet door naar binnen. De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd. Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar. We hebben elkaar door de eeuwen heen...
Zingen… een cadeautje
‘Koop liever ervaringen dan spullen. Aan spullen wen je veel sneller en ze zijn gemakkelijker te vergelijken met spullen van anderen. Daardoor raak je sneller teleurgesteld in wat je hebt.Van ervaringen geniet je ook als ze voorbij zijn. Vaak zelfs meer: kamperen in...