Het is zo ongeveer het vroegste geschreven Nederlands dat we kennen, zo’n duizend jaar oud. Er staat vrij vertaald ‘Alle vogels zijn al aan het nestelen, behalve jij en ik; waar wachten we nog op?’ Het zijn waarschijnlijk twee regels uit een liefdesliedje; de oudste Nederlandstalige lovesong, zou je kunnen zeggen.
Pikant is dat een monnik het als proeve van zijn aangescherpte ganzeveer ergens op een randje wegschreef. Waar het hart van vol is loopt de mond van over.
Deden we dat altijd maar en vooral door te zingen. Want zingen schept ruimte, verbindt, verbroedert en lucht enorm op. In het bijzonder als de muziek van een eenvoud is waar je niet over hoeft na te denken en de tekst, meestal slechts één regel of één woord, dezelfde intuïtieve wijsheid bevat als de regel waar ik dit stukje mee begon.
Waar wachten je nog op! Kom meezingen, afgewisseld met stil zijn.
Hartelijke groet
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Blues… omdat er altijd hoop is
There’s a leak in this old building, And my soul has got to move. Lekker zinnetje! En zo’n prachtige, compacte metafoor die je geheel naar eigen believen kunt invullen. Het kan èn heel groot èn heel klein.Voor mij gaat het hier over inspiratie, of liever, het...
Hoppetee, vooruit met de geit
Er is licht in een mens van licht, En zo iemand verlicht de hele wereld. Als hij niet straalt, is hij duisternis.(Thomas Ev. *) Wat er eigenlijk staat is: als je denkt dat je er nog niet bent, niet aan toe bent, je beter nog even kunt wachten tot je nòg beter bent,...
Verzachtende omstandigheden
"De rivier beweegt zich meanderend tussen beide oevers, zonder voorkeur voor de ene of de andere, wetend dat zij onder haar samenkomen tot één, haar bedding. En dat van seconde tot seconde, onwetend waarheen, zolang het duurt ".Soms ontdek je iets wat je al lang wist...