In het programma Zomergasten vertelde Carola Schouten openhartig dat de vraag ‘ben ik wel goed genoeg’, haar regelmatig parten speelt. Het antwoord, dat ze vindt in haar geloof is: ‘je bent geliefd’. In eerste instantie lijkt het geen antwoord op de vraag. Geliefd zijn is immers wat anders dan goed genoeg zijn.

Die vertwijfeling speelt ook mij, en ons allen vermoed ik, regelmatig parten; ieder heeft die ultieme duistere gedachten. Doorgaans komen ze boven water in een zinnetje als: ik ben niet goed genoeg, mag ik er wel zijn, ik ben niet interessant… vul maar aan. Eigenlijk stelt men de vraag ‘doe ik er toe’? Die vraag komt rechtstreeks voort uit het verlangen van ieder mens om van betekenis te zijn. En ik denk dat dat de basis is voor ons levensgeluk. Niet het geluk op zich maar het onderliggende ‘van betekenis zijn’ dat ons gelukkig maakt.

En dan is ‘jij bent geliefd’ wel degelijk een antwoord op die vraag. Want als je geliefd bent doe je er toe en ben je van betekenis. Links of rechtsom, altijd. Dat de vorm daarvoor in het dagelijks leven niet altijd even duidelijk is, is evident. Maar de overtuiging dat ik er toe doe is wel erg behulpzaam.

En van wie krijg je dat antwoord ‘jij bent geliefd’, wie kan jou daarvan overtuigen? Carola krijgt het van haar geloof maar haar geloof zegt ook dat je het alleen maar in jezelf kunt vinden en niet van een ander moet hebben, zelfs niet van God. In het Thomasevangelie staat het als volgt:
Als ze tot u zeggen: zie, het Koninkrijk is boven de aarde’, dan zullen de vogels u vóór zijn. Als ze tot u zeggen: ‘Het is onder de aarde’, dan zullen de vissen in de zee u voorgaan. Maar weet, het is binnen in u en het is in uw zien.

Ik heb tijdens de lockdown regelmatig gedacht ‘gaat het wel goedkomen. Kunnen we nog wel zingen, hoe moet dat dan, hoezo zingen op anderhalve meter met mondkapjes. Kan ik mijn werk nog wel doen. Al die maatregelen beperken precies waar het mij om te doen is: samenzingen en daarmee verbinding en contact laten ontstaan. Je mond opendoen en laten horen wat je te zingen hebt’.

En dan komt zo nu en dan de ultieme duistere gedachte op … ‘en wat maakt het uit?’
Ja, het maakt wat uit, zingen doet ertoe, kan ik dan na een tijdje gelukkig weer tegen mezelf zeggen. Dat helpt.

Hartelijke mailtjes die we ontvingen hielpen ook, evenals de vriendschap met Marjo, maar het ultieme vertrouwen moet ik in mezelf vinden, telkens opnieuw. Vertrouwen dat bouwt op hoop in de zin zoals Vaclav Havel die beschrijft: ‘hopen, niet omdat je weet dat iets goed afloopt, dat het oplevert of succes heeft, maar omdat je weet dat het goed is’, dat zingen ertoe doet. En dat jij en jouw zingen er toe doen en dat het ertoe doet, dat wij samenzingen en dat ons werk dat mogelijk maakt.

En nu mogen we weer, stukje bij beetje. Dat stemt mij enorm blij en daar kijk ik zeer naar uit. In de komende weken krijg je regelmatig een update van de diverse activiteiten die we weer gaan opstarten. Wat de coronacrisis in elk geval gebracht heeft is een voorlopig nieuwe plek voor de Zielsveel-avonden in Den Bosch. De kapel van het JBZ is voorlopig nog niet beschikbaar maar we kunnen in september en oktober terecht in De Catharinakerk in Den Bosch. Groot en hoog genoeg voor een man of zestig. Dus, zet vast in je agenda: vrijdag 11 september ZIELSVEEL zingen in De Cathrien. Meer informatie volgt snel.