Toon Hermans

We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar,
De blik houd op bij de pupillen,
Stuit af en dringt niet door naar binnen.
De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd.

Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar.
We hebben elkaar door de eeuwen heen misschien wel te veel pijn gedaan
Om open te zijn voor elkaar en vrij van enig wantrouwen,
We durven niet en sluiten de blinden van onze ziel,
En nemen de pose aan van een bepaalde persoon.

We kijken naar elkaar zonder elkaar werkelijk te zien,
We schetteren er wat teksten uit,
wat loze kreten en klanken die niet doordringen naar het hart.

Herkenbaar? Voor mij wel. Maar zingend kun je ervaren dat het ook anders kan!
Niet dat ik het kan garandéren, was het maar zo simpel. Maar ik weet wel heel zeker dat zingen iets anders is dan praten, dat zingen voorbij de woorden komt, dat zingen een veel grotere kans op verbinding en contact in zich draagt.

En daar gaat het om met Kerstmis: iedereen inclusief, niemand buitengesloten, voor iedereen plek in de herberg van je hart. Dus kom zingen!

Hartelijke groet,
Wim Stokwielder

Vorige nieuwsbrieven

Via de spiegel kan je naar binnen

 Genoeg is genoeg. Meestal een uitspraak als het al veel te lang, veel te veel is geweest. Het enorme aantal burn out klachten en stressgerelateerde problemen komt hieruit voort; uit het grenzeloos meer moeten, of vooral, denken dat je zou moeten. Het gaat dan...

ik, jij en de harmonie is DRIE

Ik vraag bijna altijd aan deelnemers aan een workshop wat het eenvoudigste verschil is tussen praten en zingen? De ideeën zijn meestal: toonhoogte, melodie, gevoel etc. Het simpelste antwoord is volgens mij: je maakt een klinker wat langer van bijvoorbeeld A naar...

Zingen is pure overvloed

‘Zingen uit louter vreugde is het mooiste’ liet ik Toon in de vorige nieuwsbrief zeggen. Je kan natuurlijk ook zingen over een tekort of gemis. Maar dan is het nog steeds overvloed die er uit wil. Daarom is het ook zo lekker èn gezond zoals de laatste tijd van alle...