We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar,
De blik houd op bij de pupillen,
Stuit af en dringt niet door naar binnen.
De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd.
Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar.
We hebben elkaar door de eeuwen heen misschien wel te veel pijn gedaan
Om open te zijn voor elkaar en vrij van enig wantrouwen,
We durven niet en sluiten de blinden van onze ziel,
En nemen de pose aan van een bepaalde persoon.
We kijken naar elkaar zonder elkaar werkelijk te zien,
We schetteren er wat teksten uit,
wat loze kreten en klanken die niet doordringen naar het hart.
Niet dat ik het kan garandéren, was het maar zo simpel. Maar ik weet wel heel zeker dat zingen iets anders is dan praten, dat zingen voorbij de woorden komt, dat zingen een veel grotere kans op verbinding en contact in zich draagt.
En daar gaat het om met Kerstmis: iedereen inclusief, niemand buitengesloten, voor iedereen plek in de herberg van je hart. Dus kom zingen!
Hartelijke groet,
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Ode an die Freude
Dit jaar is het Beethovenjaar. De 250e verjaardag van de grootste componist van de 19e eeuw. Wat Van Beethoven zo speciaal maakt is zijn volledige onafhankelijke geest. Hij wenste zich niet te conformeren aan ‘hoe het hoorde’ maar liet zich volledig leiden door ‘wát...
Veel goede voornemens
Roep vanaf de daken van jullie huizen,Wat jouw oren gehoord hebben.Want niemand steekt een lamp aan,En verbergt die onder een korenmaat of een verborgen plaats.Maar zet de lamp op een voet opdat iedereen die komt en gaat,Het licht zal zien.(Thomasevangelie, logion 33)...
Zingen ontwapent!
Wat Kerstavond 1914. Rond zeven uur knippert Albert Morren met z’n ogen. Wat ziet hij nu vanuit zijn loopgraaf aan de frontlinie. Aan de overkant, in de andere loopgraaf doet de vijand lichtjes aan. Dan fakkels en vervolgens zelfs kerstbomen. Er klinkt het Stille...