We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar,
De blik houd op bij de pupillen,
Stuit af en dringt niet door naar binnen.
De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd.
Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar.
We hebben elkaar door de eeuwen heen misschien wel te veel pijn gedaan
Om open te zijn voor elkaar en vrij van enig wantrouwen,
We durven niet en sluiten de blinden van onze ziel,
En nemen de pose aan van een bepaalde persoon.
We kijken naar elkaar zonder elkaar werkelijk te zien,
We schetteren er wat teksten uit,
wat loze kreten en klanken die niet doordringen naar het hart.
Niet dat ik het kan garandéren, was het maar zo simpel. Maar ik weet wel heel zeker dat zingen iets anders is dan praten, dat zingen voorbij de woorden komt, dat zingen een veel grotere kans op verbinding en contact in zich draagt.
En daar gaat het om met Kerstmis: iedereen inclusief, niemand buitengesloten, voor iedereen plek in de herberg van je hart. Dus kom zingen!
Hartelijke groet,
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
De Kracht van Zingen
Het is de kracht die van binnenuit komt die ons onbewust voortbeweegt. De kracht van instinct, van onvermijdelijkheid. De kracht van de liefde die ons alle barrières laat doorbreken, wat het ons ook kost. De kracht waar niets tegen bestand is. De bovennatuurlijke...
Ik wil zingen… Zielsveel Zingen!
Timothy Gallwey deed in de jaren ’70 een ontdekking die leidde tot een boekje (The Inner Game of Tennis) dat de visie op techniektraining van miljoenen sporters heeft veranderd.In een notendop: Gallwey realiseerde zich dat er tijdens een tenniswedstrijd feitelijk twee...
Een vreugdevol Nieuwjaar gewenst
Freude, schöner Götterfunken, Tochter aus Elysium! Wir betreten feuertrunken, Himmlische, Dein Heiligtum. Deine Zauber binden wieder, Was die Mode streng geteilt, Alle Menschen werden Brüder, Wo Dein sanfter Flügel weilt. Vreugde, jij prachtige, goddelijke...