We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar,
De blik houd op bij de pupillen,
Stuit af en dringt niet door naar binnen.
De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd.
Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar.
We hebben elkaar door de eeuwen heen misschien wel te veel pijn gedaan
Om open te zijn voor elkaar en vrij van enig wantrouwen,
We durven niet en sluiten de blinden van onze ziel,
En nemen de pose aan van een bepaalde persoon.
We kijken naar elkaar zonder elkaar werkelijk te zien,
We schetteren er wat teksten uit,
wat loze kreten en klanken die niet doordringen naar het hart.
Niet dat ik het kan garandéren, was het maar zo simpel. Maar ik weet wel heel zeker dat zingen iets anders is dan praten, dat zingen voorbij de woorden komt, dat zingen een veel grotere kans op verbinding en contact in zich draagt.
En daar gaat het om met Kerstmis: iedereen inclusief, niemand buitengesloten, voor iedereen plek in de herberg van je hart. Dus kom zingen!
Hartelijke groet,
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Het regent stenen
Stenen, stenen, het regent stenen. Stenen over wij en zij. Stenen over hoe het moet of zou moeten. Stenen dat het vroeger beter was en in de toekomst alleen maar slechter wordt. Allemaal vastgezette beweringen die geen nuancering meer toelaten. Wat is een steen? Om te...
Zielsveel Zingen … een nutteloze bezigheid
Het boekje Muziek van de Stilte van de monnik David Steindl-Rast gaat volledig over de zegeningen van de Gregoriaanse zang. Op veel plaatsen trof mij de gelijkenis met Zielsveel Zingen. Om die gelijkenis te proeven heb ik in de onderstaande geleende tekst het woord...
Van Binnen naar Buiten
Stenen, stenen, het regent stenen. Stenen over wij en zij. Stenen over hoe het moet of zou moeten. Stenen dat het vroeger beter was en in de toekomst alleen maar slechter wordt. Allemaal vastgezette beweringen die geen nuancering meer toelaten.Wat is een steen? Om te...