We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar,
De blik houd op bij de pupillen,
Stuit af en dringt niet door naar binnen.
De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd.
Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar.
We hebben elkaar door de eeuwen heen misschien wel te veel pijn gedaan
Om open te zijn voor elkaar en vrij van enig wantrouwen,
We durven niet en sluiten de blinden van onze ziel,
En nemen de pose aan van een bepaalde persoon.
We kijken naar elkaar zonder elkaar werkelijk te zien,
We schetteren er wat teksten uit,
wat loze kreten en klanken die niet doordringen naar het hart.
Niet dat ik het kan garandéren, was het maar zo simpel. Maar ik weet wel heel zeker dat zingen iets anders is dan praten, dat zingen voorbij de woorden komt, dat zingen een veel grotere kans op verbinding en contact in zich draagt.
En daar gaat het om met Kerstmis: iedereen inclusief, niemand buitengesloten, voor iedereen plek in de herberg van je hart. Dus kom zingen!
Hartelijke groet,
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Een betekenisvol 2018 gewenst
Nadenkend over het Gelukkig Nieuwjaar dat mij de laatste maand veelvuldig is toegewenst, kwam ik tot de nieuwjaarswens zoals die er nu staat. In het World Happiness Report wordt de staat van ons- en andere landen afgemeten aan de hand van een 'geluksquotum'. We staan...
Zingen… een cadeautje
‘Koop liever ervaringen dan spullen. Aan spullen wen je veel sneller en ze zijn gemakkelijker te vergelijken met spullen van anderen. Daardoor raak je sneller teleurgesteld in wat je hebt.Van ervaringen geniet je ook als ze voorbij zijn. Vaak zelfs meer: kamperen in...
Het gaat gebeuren…
Onze nieuwe regering heeft het omarmd en vastgelegd in het regeerakkoord. We kunnen er niet meer omheen. Zingen verbindt en verbroedert, maakt los en schept ruimte. We hebben er eindelijk het nationaal belang van ingezien. De dwaling is voorbij en de jeugd gaat het...