We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar,
De blik houd op bij de pupillen,
Stuit af en dringt niet door naar binnen.
De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd.
Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar.
We hebben elkaar door de eeuwen heen misschien wel te veel pijn gedaan
Om open te zijn voor elkaar en vrij van enig wantrouwen,
We durven niet en sluiten de blinden van onze ziel,
En nemen de pose aan van een bepaalde persoon.
We kijken naar elkaar zonder elkaar werkelijk te zien,
We schetteren er wat teksten uit,
wat loze kreten en klanken die niet doordringen naar het hart.
Niet dat ik het kan garandéren, was het maar zo simpel. Maar ik weet wel heel zeker dat zingen iets anders is dan praten, dat zingen voorbij de woorden komt, dat zingen een veel grotere kans op verbinding en contact in zich draagt.
En daar gaat het om met Kerstmis: iedereen inclusief, niemand buitengesloten, voor iedereen plek in de herberg van je hart. Dus kom zingen!
Hartelijke groet,
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Een HOOPVOL 2019
Zouden alle kleine tekenen van hoop ‘buiten’ nog wel bestaan als niet ‘binnen’ die diepe hoop gloeide, zonder welke men niet waardig en zinvol kan leven, en zonder welke men nòg minder telkens weer aan de ‘uitzichtloze onderneming’ kan beginnen, waarmee alle goede...
Geef verbazing als kerstcadeau
Verkoop je intelligentie en koop verbazingRumi Dit is een wel heel werelds zinnetje van de grote Perzische filosoof, die meestal grossiert in meer poëtische wijsheden. Kopen en verkopen is daar niet zo vaak onderwerp van gesprek.Enfin, een uitwisseling van...
Noli me Tangere
Altijd op zoek naar inspirerende zinnetjes om een mantralied van te maken kwam ik dit tegen in het boek van Bram Moerland over het Thomas-evangelie. ‘Noli me Tangere’ zegt Jezus tegen Maria aan het lege graf op paaszaterdag. Het betekent: houd mij niet vast. Kort er...