We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar,
De blik houd op bij de pupillen,
Stuit af en dringt niet door naar binnen.
De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd.
Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar.
We hebben elkaar door de eeuwen heen misschien wel te veel pijn gedaan
Om open te zijn voor elkaar en vrij van enig wantrouwen,
We durven niet en sluiten de blinden van onze ziel,
En nemen de pose aan van een bepaalde persoon.
We kijken naar elkaar zonder elkaar werkelijk te zien,
We schetteren er wat teksten uit,
wat loze kreten en klanken die niet doordringen naar het hart.
Niet dat ik het kan garandéren, was het maar zo simpel. Maar ik weet wel heel zeker dat zingen iets anders is dan praten, dat zingen voorbij de woorden komt, dat zingen een veel grotere kans op verbinding en contact in zich draagt.
En daar gaat het om met Kerstmis: iedereen inclusief, niemand buitengesloten, voor iedereen plek in de herberg van je hart. Dus kom zingen!
Hartelijke groet,
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Zingen is zinvol
Om deze stelling te onderbouwen laat ik graag Toon aan het woord. Want als die het zegt…: “ Je kunt zingen voor anderen èn je kunt zingen voor jezelf. Het is allebei zinvol. Zingen uit louter vreugde is het mooiste. Ik wil niet zeggen dat er vroeger zoveel meer...
Wat is mooi…
Bron van Zijn, die ik ontmoet,In alles wat mij ontroert.* Onlangs reed ik naar huis van een workshop die ik gaf en het volgende zinnetje ging aldoor door mijn hoofd: 'wat is het toch fijn om ongegeneerd te genieten van je werk' . Het zit hem dan vooral in dat...
Zingen begint bij zingen… Hallelujah!
Afgelopen tijd heb ik bij verschillende gelegenheden introductieworkshops stembevrijding gegeven. Boeiend altijd om ‘mysteryguest’ te zijn, uitgenodigd om de gasten te verrassen met het feit dat ‘we gaan zingen’. Vaak slaat bij de aankondiging van de verrassing de...