​Het is de kracht die van binnenuit komt die ons onbewust voortbeweegt. De kracht van instinct, van onvermijdelijkheid. De kracht van de liefde die ons alle barrières laat doorbreken, wat het ons ook kost. De kracht waar niets tegen bestand is. De bovennatuurlijke kracht waar je je enkel aan kunt oververgeven. De kracht van wat er echt toe doet.
(Fernando J. Múñez)

De bovenstaande zin komt uit de Netflixserie La Cocinera Del Castamar. Twaalf prachtige afleveringen met in elke aflevering een ‘stilstaand moment’ waarin met een kort monoloog de essentie van het verhaal wordt samengevat. Deze trof mij in het bijzonder. Het gaat over het aan den lijve ervaren van je eigen essentie, wie jij in werkelijkheid bent, als die wordt aangesproken en in actie komt en dat er dan altijd iets gebeurt.

Tien jaar geleden wilde ik een andere koers gaan. Een weg die meer aansloot bij de zoektocht naar mezelf. Met dat verlangen ben ik stembevrijder geworden. Vroeger heb ik muziek gestudeerd, ik heb jaren zangles gehad. Ik heb er geleerd om ‘van buiten naar binnen’ te zingen. Noten van papier in mijn hoofd en dat dan zo mooi mogelijk te laten horen. Die noten zijn prima maar daar gaat het niet om. Nu weet ik dat echt zingen van binnen naar buiten gaat. Jezelf laten horen in al je naaktheid, zonder voorbedachte rade. Als dat lukt wordt het een kracht die je lichamelijk kan ervaren en waar je je enkel aan kunt overgeven. Een kracht die je stappen kan doen zetten die je niet voor mogelijk hebt gehouden. Zingen, niet als doel maar als middel, als de vorm waarin de kracht van je essentie zich manifesteert.

Anderen dat ook laten ervaren is het werk van een stembevrijder. Zo’n tien jaar ben ik daar nu dagelijks mee bezig. Tijdens Zielsveel Zingen-avonden, KnipKaartKoor-avonden, workshopdagen en allerlei anderen gelegenheden waar ik groepen mensen tot zingen breng. Ik kan er enorm van genieten als ik zie dat mensen een stap verder zetten dan ze van plan waren. Dat ze zingend hun eigen kracht ervaren. Als ik ze zie en hoor zingen: “dit ben ik, zo zing ik, hoor mij nou… ik zing!”.

Daarom kijk ik telkens weer uit naar de volgende Zielsveel Zingen-avond. Kom ook op vrijdag 14 april naar de prachtige kapel van het Jeroen Bosch ziekenhuis. Je bent van harte welkom.

Vorige nieuwsbrieven

Een Kerstlied van Toon

We kijken wel náár elkaar maar niet ìn elkaar, De blik houd op bij de pupillen, Stuit af en dringt niet door naar binnen. De ogen zijn niet doorzichtig, maar gemaskerd. Zo zijn we misschien wel geworden, uit angst voor elkaar. We hebben elkaar door de eeuwen heen...

Zingen… een cadeautje

‘Koop liever ervaringen dan spullen. Aan spullen wen je veel sneller en ze zijn gemakkelijker te vergelijken met spullen van anderen. Daardoor raak je sneller teleurgesteld in wat je hebt.Van ervaringen geniet je ook als ze voorbij zijn. Vaak zelfs meer: kamperen in...

Het gaat gebeuren…

Onze nieuwe regering heeft het omarmd en vastgelegd in het regeerakkoord. We kunnen er niet meer omheen. Zingen verbindt en verbroedert, maakt los en schept ruimte. We hebben er eindelijk het nationaal belang van ingezien. De dwaling is voorbij en de jeugd gaat het...