Afgelopen tijd heb ik bij verschillende gelegenheden introductieworkshops stembevrijding gegeven. Boeiend altijd om ‘mysteryguest’ te zijn, uitgenodigd om de gasten te verrassen met het feit dat ‘we gaan zingen’. Vaak slaat bij de aankondiging van de verrassing de angst om het hart ‘want men kan nu eenmaal niet zingen’. Gelukkig heb ik inmiddels een behoorlijk charmeoffensief en een heel arsenaal muziekjes in huis om in een uur of wat deze drempel van eigen vooringenomenheid te slechten.
De volgende stap is de ervaring van het samenzingen en het ermee in contact treden met de medezanger. Daar ervaren we de verwondering van wat verbinding met ons doet. En die verbinding komt in samenzang bijna altijd op de een of andere manier tot stand. Het gaat tegen die tijd ook al lang niet meer over kunnen of niet kunnen.
Men is, zou je kunnen zeggen, van behoeftig zanger (ik kan het niet) geworden tot zingend mens (hoor mij nou, ik zing!). Dat is een niet mis te verstane stap die de meesten ook als zodanig ervaren. Zingen begint dus… gewoon bij zingen.
En iedereen voelt op zo’n moment dat er meer in zit. Dat heb je ervan als je er aan begint, dan is het einde zoek. Want diep in mij schuilt namelijk het verlangen niet slechts een zingend mens te zijn maar niets minder dan een jubelend mens. Niet ingehouden, onbeschaamd mijn eigenheid de wereld in strooien. En dat is nog best lastig want wij hebben nu eenmaal een hoofd en omgeving die daar van alles en nog wat van gaan vinden.
Ik herinner mij plotseling het Bernadettekoor van mijn moeder dat met Kerst steevast het Hallelujah van Händel zong. Wij zaten dan gniffelend te wachten tot het King of Kings, Lord of Lords, stapje voor stapje te hoog werd. Ja, Händel hield wel van een potje jubelen maar het koor van ons moeder hield van gewoon doen en daar kom je er niet mee. Op het risico af dat je opvalt moet je je volledig overgeven aan het Hallelujah en zingend de Lord of Lords die jij bent de lucht in gooien. Dat werkt!
Kom zingen of jubelen! Het kan weer op vrijdag 22 februari in de Kapel van het Jeroen Bosch. Je bent van harte welkom.
Hartelijke groet,
Wim Stokwielder
Vorige nieuwsbrieven
Als Angelina het zegt …
"Echt waar, ik zou veel mensen willen aanraden om te gaan zingen voordat ze therapie proberen. Er zit een bepaald oergevoel aan het vinden van je eigen stem in je lichaam.” Angelina Jolie Het bovenstaande is een klein citaat uit een interview met Angelina Jolie over...
10 jaar Zielsveel Zingen
In 2011 was het Lied van de Ziel met Jan Kortie mijn eerste kennismaking met zangavonden zoals onze Zielsveel Zingen avonden. Jan improviseerde op de piano, daarna werd het stil en na enige tijd klonk een massaal ‘Ohm’, spontaan vanuit het niets, zonder afspraak,...
Feest van de eenvoud
Afgelopen drie weken was ik in Italie. Wij zijn de gelukkige bezitter van een eigen plek met uitzicht over een enorm groen dal richting de eindeloze bergen. We hebben fruitbomen, gewone bomen en een paar olijfbomen. Ik ging erheen zonder agenda met alle tijd om dingen...